Υάκινθος

Σε ξαναβρήκα Μιχάλη στα στενά του Βοσπόρου στον κοίλον της Επιδαύρου στο Ιερό των Δελφών. Σε ξαναβρήκα στο βλέμμα της Ιοκάστης στο καράβι του Οδυσσέα και στο ταξίδι στην Ιθάκη. Σε ξαναβρήκα στους θαμώνες του Marabou Jazz Club και στις πλαγιές του Πηλίου εκεί στις Αγριόλευκες. Σε ξαναβρήκα Ιωλκού με Κωνσταντά ή καλύτερα Κασσαβέτη με Ρήγα Φερραίου. Πάντως σε ξαναβρήκα. Στον πίνακα που κρέμασα σπίτι μου σε ανάμνησή σου. Να κρέμεται εκει ίσως για πάντα.                                                                                     Χρόνια Πολλά                                                             ...

Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα γεμάτη πορφυρά ρούχα γεμάτη αγάπες που δεν ένιωσαν σχέσεις που δεν αγκαλιάστηκαν κενά που δεν εκφράστηκαν γεμάτη από χθες που παίχθηκε σαν ταινία σε θερινό σινεμά.                                                                        Βόλος 6-9-2013                                                                                    14:09      .

Γαλουχηθείτε ως όνειρα και αφήστε έξω τις αμαρτίες νιώστε μια περίοδο χάριτος και μετά ξανακυληστείτε στο κενό χωρίς μνήμη χωρίς έδαφος χωρίς λόγια. Μόνο υμείς και η ακεραιότητα των λόγων σας. Μόνο υμείς. Βόλος 6-9-2013 14:08

Φαντάσου πως δεν υπάρχει παράδεισος Είναι εύκολο αν προσπαθήσεις Καμία κόλαση κάτω από μας Πάνω από εμάς μόνο ουρανός Φαντάσου όλους τους ανθρώπουςΝα ζουν για το τώρα Φαντάσου πως δεν υπάρχουν κράτη Δεν είναι δύσκολο να το κάνεις Τίποτα για το οποίο να σκοτώνεις ή να πεθαίνεις Και καμία θρησκεία επίσηςΦαντάσου όλους τους ανθρώπους Να ζουν τη ζωή ειρηνικά (Ρεφραίν)Εσύ...Εσύ μπορείς να πεις πως είμαι ονειροπόλος Αλλά δεν είμαι ο μοναδικός Ελπίζω κάποια μέρα να μας συνοδέψεις Και ο κόσμος θα γίνει ένα Φαντάσου καμία ιδιοκτησία Αναρωτιέμαι αν μπορείς Καμία ανάγκη για απληστία ή πείνα Η δική μας αδελφότητα ανθρώπων Φαντάσου όλους τους ανθρώπους Να μοιράζονται όλο τον κόσμο (Ρεφραίν) Και ο κόσμος θα ζει σαν ένα https://www.youtube.com/watch?v=XLgYAHHkPFs   http://www.armonikizoi.com/ http://lyricstranslate.com/ John Lennon - Imagine Video clip

Ηχηρό σάλπισμα ανέμων που δεν φυσούν δεν αλληλοσπαράσσονται δεν κατοικοεδρεύουν στην Αιολία παρέα με τον Αίολο αλλά ανάμεσα στους ανθρώπους και στα δάση και στα φυτά και ανάμεσα στην ΄Ανοιξη στις φυλωσιές και στα δέντρα. Αρνούνται  να υποταχθούν και παρασύρουν στο διάβα τους τους πεζούς. τους αγρούς  τα άνθη  κι εμένα.                                                                                    Βόλος 22-8-2013                        ...

Κ από τη μια στιγμή στην άλλη ξένη προς το μέσα μου εαυτό ξένη προς εμένα ξένη προς τους άλλους ξένη προς το μέσα μου εγώ ξένη προς το μέσα μου οι άλλοι ξένη προς το μέσα μου αυτοί ξένη προς τα μέσα μου πισωγυρίσματα ξένη προς το μέσα μου εμείς. Οραματιστείτε, αναλογιστείτε, ζήστε το. Χθες καιγόταν η Τροία Σήμερα καιγόμαστε εμείς                                                                                Βόλος 22-8-2013                             ...

Απαράδεκτη, ανέκφραστη γοητεία, όμορφη σαν γοητευτική ομορφονιά σαν μια υπερβατική ανάμνηση σαν θεϊκή γλυκιά, οπτασία,  σαν κυματοθραύστης που σπάνε τα κύματα σαν θάλασσα αγριεμένη σαν ποδήλατο στις όχθες των βράχων σαν λουλούδι σε βάζο σαν φίλντισι στο σώμα των αδελφών φίλων γεμάτοι από τη Σάμο και τη Λέσβο  γεμάτοι από τις Μυκήνες και το τάφο του Αγαμέμνονα γεμάτοι από φως.                                                                                        Βόλος 17-8-2013          ...

Μου την έχει βαρέσει αυτή η μοναξιά α! έχει γίνει μωβ ροζ και κόκκινη πράσινη και μπλε παρτιτούρα στο πιάνο και μάθημα σολφέζ Ανοίγομαι και της μιλάω και μετά κλείνομαι σαν στρείδι πάλι από φόβο  μήπως και με καταβροχθίσει μήπως και με καταποντίσει στα τάρταρα του εαυτού μου μήπως με απειλήσει με ινδάλματα και εικόνες με φλόγες και αποστροφές. Με οδηγεί σε οριστικά μονοπάτια σαν φίλη σε οριστικά κύματα ανώτερων δυνάμεων σαν πνοή.                                                                      Βόλος 17-8-2013                                                                                ...

΄Εχει ένα νόημα η ποίηση πια. Απευθύνεται σε κάποιον. Στον εαυτό μου.                                                 Βόλος 12-8-2013                                                              15:04      

                                                         Γαντζωμένοι πάνω σ΄ένα μακρύ καράβι με άλογα Ακριβολογούμε Και λησμονούμε οριοθετώντας τη μνήμη μας, την άποψή μας, τη θέση μας, τους επίγειους παραδείσους μας, τη γεμάτη φως όρασή μας. Βελτιώνουμε τις αισθήσεις μας και οραματιζόμαστε ένα μέλλον λαμπρό χωρίς τοξική ανάπτυξη.

Η Ποίηση μου με λυτρώνει, ξεχνώ ότι μερικές φορές την κακολογώ κι άλλες φορές πέφτω στην αγκαλιά της. Ξεχνώ ότι μερικές φορές θυμώνω κι άλλες εξανίσταμαι με τα καμώματά της. Ξεχνώ πάλι ότι πάντα παρευρίσκομαι εκεί μαζί της. Πάντα.                                                                                                 Βόλος 6-7-2013                              ...

  Πέτρες στην ψυχή μου και φόβοι γεμάτοι καυστικά σχόλια των άλλων. Κανείς δεν βρέθηκε ποτέ να με οδηγήσει.  Κι εσύ ήρθες μέσα στη σκόνη και μέσα στη βροχή σαν σκιά γεμάτη μνήμες, ακουμπισμένος σ΄ένα μαύρο άλογο και ζωσμένος άρματα. Ποιον κυνήγησες πριν από μένα; Σε ποιον πόλεμο οδεύεις; Τι κουβαλάς τόση αρματωσιά; Δε φοβάσαι τον πόλεμο; Δε φοβάσαι τη λησμονιά; Φίδια στα πόδια μου  κι εσύ σκύβεις να τα φορέσεις. Τα πλέκεις στεφάνια στα πυκνά σου μαλλιά κι αυτά σε υπακούουν βουβά. Σιωπούν. Πιο πέρα δυο κοχύλια.  Τα φοράς στη ζώνη σου και ξεπηδάει η μανιασμένη η θάλασσα. Αντάρα και κακό, φεύγουν οι γλάροι, φεύγουν τα πουλιά. Κλείνει ο ουρανός κσι γεμίζει βουή. Και συ αγέρωχος, τιθασεύεις τ΄άτι σου,  απομακρύνεσαι και με λησμονάς.

Είμαι μια όμορφη καρικατούρα μιας ζωής που τρέχει. Τι κι αν προλάβαινα τα ημικύκλια; Τι κι αν προλάβαινα τις ζωές των άλλων; Οι δικές μου πολλαπλές εκφάνσεις της χαμένης μου ζωής ακούμπησαν στα μάρμαρα και πάγωσαν. Διοχετεύθηκαν στην ομίχλη. Χάθηκαν στο κενό. Μύρισαν καμένες σάρκες κι οδηγήθηκαν στην άβυσσο των πνιχνών βογγητών και των ψεύτικων εναγκαλισμών των κυριών του καλού κόσμου. Διοχετεύθηκαν στο τέλμα.                                                                                   Βόλος 29-11-2012                                                                             ...

Στις 13 Απριλίου 1906, Μεγάλη Παρασκευή, ο Σάμιουελ Μπέκετ γεννιέται στο Foxrock, κοντά στο Δουβλίνο, σε μια μεσοαστική προτεσταντική οικογένεια. 1927 Αποφοίτησε από το Trinity College, του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου. 1928-29 Λέκτωρ της Αγγλικής γλώσσας στην École Normale Supérieure, στο Παρίσι. Συνδέθηκε με στενή αλλά και εύθραυστη φιλία με τον συγγραφέα James Joyce, ο οποίος τότε βρισκόταν αυτοεξόριστος στο Παρίσι και ήταν ήδη διάσημος για τον περίφημο Οδυσσέα του και οπωσδήποτε άσκησε τεράστια επίδραση στο έργο του Μπέκετ. Μάλιστα δε, θεωρείται ότι από τον Joyce έμαθε να χρησιμοποιεί τη σιωπή ως όπλο ενάντια σε κρίσιμες επιθέσεις. Ο συμπατριώτης του ποιητής και κριτικός Thomas MacGreevy, που είχε προηγηθεί του Μπέκετ στη θέση του λέκτορα των αγγλικών στην École Νormale Supérieure και ήταν δημοφιλής...

Χαίρομαι τις όμορφες στιγμές της νιότης μου κι αφουγκραζόμενη βυθίζομαι στις πάνσημες χορδές της, αναλογιζόμενη το εύρος και τη δύναμη, την ύβρι και τη σιωπή. Σιωπή. Δύναμη. Πόνος Ζωή και πάλι ζωή. Αμέτοχη, ευθυγραμιζόμενη, αενάως υπάρχουσα και αδιαλείπτως ανακατασκευασμένη. Μυρίζουσα, βλάσφημη, προδιαγεγραμμένη κι όμως κατηφής για όσους την αρνούνται, μελεγχολίζουσα για όσους την πολεμούν, ως κόρη παρθένος άμεπτη, άδολη ηδονική, αθώα μοναδική,απέπλωτη μάζα ηλιθίων που τη διαπομπεύουν. Αυτοί είναι οι ορδές των βαρβάρων. Αυτοί έκαψαν τον παράδεισο κι ενοχοποίησαν την Εύα. Οι ηλίθιοι.

Η δύναμη της φωνής μου σε κατατρώει  και ξέρω πως δεν υπάρχουν πολλά θαύματα στον ορίζοντα. Σ΄ένα μόνο ποντάρω: στα μοναχικά εκκλησάκια πάνω στους βράχους των Κυκλάδων και των νησιών του Αιγαίου Πελάγους. Στο Ιόνιο. Στις Μυκήνες. Στο Μινώταυρο. Στο χρυσόμαλλο δέρας. Στον Ιάσονα. Στην Περσεφόνη. Ατάραχοι κοιμούνται οι δύο γλάροι πάνω στους βράχους και σ΄ ένα κυπαρίσσι κάθεται κάποιο γοητευτικό πουλί. Ο θάνατος αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων μόνο όταν αυτές τον επιθυμούν και τον καλέσουν. Μόνο τότε έρχεται δυνατός σαν βασιλιάς στο μαύρο άλογο μ΄ένα σπαθί. Κρύβεται ο φοβισμένος προτάσσει το στήθος ο άφοβος νυστάζει ο υπναλέος και προσπαθεί να ξεφύγει ο πονηρός. Ριπές τότε τους κατακεραυνώνουν και κανείς δεν χάνεται. Κανείς δεν θα χαθεί ποτέ. Μόνο θα οριστικοποιήσει τη μοναξιά του και θα θυμηθεί μια παλιά του αγάπη πολύ μακρινή πιά  που ίσως δεν εκπληρώθηκε ποτέ.               ...

Μόνη διαβαίνοντας ξαποσταίνω στις πένθιμες μνήμες του μυαλού μου και του σώματος. Βάθος απύθμενο η επαφή μου με τα πράγματα και τις ιδέες. Ασυλλόγιστο βάρος ανώφελων καταστάσεων και λυγμών. Ποίησις, αλληγορία, λήθη. Αδιάκοπη,έντεχνη κατασκευή ανισόπεδων οραμάτων. Και θλίψη. ΄Οχι στοργική, μα βαριά θλίψη κουρασμένων ονείρων, διαδεχόμενα ασταμάτητα το ένα το άλλο και λησμονώντας ξεδιάντροπα τη δική μου μνήμη, τη δική μου ύπαρξη. Δολιοφθορά. Βασκανία. Σαθρός βρυχηθμός κουρασμένου αρότρου. Να οι αγάπες σου, να τα ονείρατά σου, όσο για τους έρωτες, γελοίοι,όπως πάντα. Ανιστόρητοι. Ομαδικοί ενταφιασμοί αλαλαγμένης μοιρολογήτρας.  Να οι αγάπες σου, να τα ονείρατά σου, όσο για τους έρωτες, μοναδικοί σε εύρος, πλήθος, πάθος, εντούτοις ανιστόρητοι, ισοσκελείς και ορθογώνιοι, σαν τα μεγάλα τρίγωνα, που σκεπάζουν τα σπίτια. Ναι, αυτά των σκεπών.