ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΘΕΑΤΡΙΚΑ, ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

 Καλημέρα, καλημέρα αγαπημένες και αγαπημένοι και μια όμορφη Κυριακή σας εύχομαι από καρδιάς! Στη σημερινή μου στήλη στην αγαπημένη Θεσσαλία σας παρουσιάζω τρία βιβλία εξαιρετικά, το ένα καλύτερο από το άλλο, που αξίζει πραγματικά να πάρετε στα χέρια σας και να διαβάσετε. Και αναφέρομαι στα "Ποιήματα", τα "Θεατρικά" και τα "Διηγήματα" της γεννημένης στο Βόλο συγγραφέας Βικτώριας Μακρή-Σκαρλάτου, τα οποία είναι αυτοέκδοση και μπορείτε να τα προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο "Ήλιος-ΗΒΗ" του Χρήστου Αγιώτη, στην Παύλου Μελά 25Β με Ερμού, απέναντι από το Πανεπιστήμιο, τηλ. 2421076424.

Ας δούμε όμως ορισμένα βιογραφικά στοιχεία της συγγραφέας για να τη γνωρίσουμε καλύτερα:

Η Βικτώρια Μακρή-Σκαρλάτου γεννήθηκε όπως σας ανάφερα ήδη στο Βόλο και ζει στην Αθήνα. Ζωγραφίζει και γράφει ποίηση, πεζό λόγο και θέατρο. Έχει δημοσιευθεί δουλειά της στο Περιοδικό "Ρεύματα" της Αθήνας, "Μαγνησία", "Ρόπτρο", "Βίγλα-Πλώρη" του Βόλου. Έχει παρουσιάσει δύο φορές δουλειά της στη ζωγραφική.

Τι να πει πραγματικά κανείς για αυτά τα τρία βιβλία; Είναι συναρπαστικά, καλοδουλεμένα, μεστά, σε άψογο γραπτό λόγο, γεμάτα ανατροπές, που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε σημείο που δεν μπορεί να τα αφήσει από τα χέρια του. Αληθινά είναι άξιο απορίας πώς η συγγραφέας δεν πήγε τα βιβλία της σε κάποιο εκδοτικό οίκο και προτίμησε την αυτοέκδοση. Θα γίνονταν οπωσδήποτε αμέσως δεκτά με τιμές και δόξες και μάλιστα από μεγάλους εκδοτικούς οίκους.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ας μιλήσουμε καταρχάς για τα "Ποιήματά" της. Τα ποιήματα της κυρίας Σκαρλάτου έχουν μία επαναστατικότητα που σε συνεπαίρνει. Αποπνέουν έναν ερωτισμό, μία ομορφιά, μία ανατρεπτικότητα που δεν περνούν απαρατήρητες. Είναι γεμάτα "αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις" όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο ποίημά της "Αιτία" η συγγραφέας. Και τι άλλο να ζητήσει κανείς από την ποίηση; Μιλούν για τον "Άγουρο έρωτα της νιότης" για "το παζάρι της εξουσίας" για μια "μπάλα από μέλι" για το ότι "Έρωτας είναι η Θάλασσα", "για την απλότητα της εξουσίας" , για "΄κείνον", για την "Ανατροπή", για την "Ευτυχία" και για ένα σωρό άλλα πράγματα που αγγίζουν με μία τρυφεράδα τα μύχια της ψυχής μας. Ο λόγος της είναι καθαρός, ευθύς, "έντιμος" θα έλεγα, χωρίς περικοκλάδες και τερτίπια. Μας παίρνει από το χέρι και μας πάει ακριβώς εκεί που θέλουμε να πάμε: στο βαθύ μας συναίσθημα.  

Τα "Θεατρικά" της είναι πραγματικά συναρπαστικά σε σημείο που νομίζεις ότι μια ολόκληρη παράσταση εξελίσσεται ακριβώς μπροστά σου. Ηθοποιοί, σκηνικά, διάλογοι, όλοι εκεί μπροστά σου. Τόσο παραστατικά. Και τι να πούμε για τη τετραπέρατη την Ανθούλα και τον περίφημο άντρα της τον Αποστόλη-Τόλη που έκανε σημεία και τέρατα αλλά τελικά μπήκε στον ίσιο δρόμο, ή για την περίφημη "Ερωτική Τηλεφωνία" που είναι από τα πιο συγκινητικά θεατρικά που έχω διαβάσει με ένα τόσο όμορφο τέλος; Το θεατρικό της "Δόξασοι ο Θεός " είναι βασισμένο στο δημοσιευμένο διήγημά της "Ο Νίκος" που περιλαμβάνεται στο τρίτο βιβλίο "Διηγήματα", και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Ρόπτρο" του Βόλου και το περιοδικό "Ρεύματα" των Αθηνών και είναι όλο το θεατρικό μία απολαυστική και ολοκληρωτική ανατροπή. Τα θεατρικά της μιλούν για ανθρώπους της καθημερινότητας που παλεύουν, αγωνίζονται και περνάνε δια πυρός και σιδήρου με απρόβλεπτες καταστάσεις. Έχουν όμως ένα ξεκάθαρο χιούμορ, δεν μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου και μπορεί να ξημερωθείς διαβάζοντάς τα και να ξεκαρδιστείς από τα γέλια με όλα αυτά τα απρόοπτα που συμβαίνουν στους πρωταγωνιστές με αίσιο συνήθως τέλος. Αποπνέουν ταυτόχρονα μία συγκίνηση και μία γλυκύτητα που δεν σε αφήνει αδιάφορο.

Και τέλος τα "Διηγήματα". Τι να πει κανείς για τα διηγήματα της κυρίας Σκαρλάτου! Μαγεύουν κυριολεκτικά! Σ΄αυτά φαίνεται ότι έχει τη στόφα μιας μεγάλης συγγραφέας. Είναι ευαίσθητα, είναι τρυφερά, είναι γεμάτα ανατροπές από την αρχή ως το τέλος, είναι"ταξιδιάρικα", αφού σε ταξιδεύουν "σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε", όπως λέει και ο Διονύσης Τσακνής στο τραγούδι του "Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον". Μικρές ιστορίες από την καθημερινότητα των ανθρώπων σαν εμένα κι εσάς που παλεύουν για τη ζωή τους, την αγάπη και τα αυτονόητα. Είναι ιστορίες και πρόσωπα και καταστάσεις που τις βλέπουμε να εμπλέκονται και να εξελίσσονται τόσο όμορφα και μυθιστορηματικά που πραγματικά σε εκπλήσσουν. Πού βρήκε τη δύναμη και το κουράγιο η Ευδοκία να αλλάξει κλειδαριές στο σπίτι και να πετάξει έξω τον Γιάννη, έναν Γιάννη ο οποίος την απατούσε ασύστολα, ξεδιάντροπα και την κορόιδευε απροκάλυπτα; Μια δύναμη κι ένα θάρρος που όλες οι γυναίκες πρέπει να διαθέτουμε για να απαλλασσόμαστε εν μία νυκτί από ό,τι και όποιον μας κακοποιεί, μας φθείρει, μας προσβάλλει και δεν μας σέβεται. Και πόσο όμορφη η ιστορία της Ζαχαρούλας που μετά έγινε Χαρούλα και στο τέλος μετά την παρέμβαση του Άκη έγινε Φωτεινή; Εξαιρετική ιστορία που αποπνέει αισιοδοξία, ελπίδα, φως. Όλες άλλωστε οι ιστορίες της αποπνέουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Αποπνέουν έναν αέρα λύτρωσης στο τέλος για όλους, ακριβώς όπως στις αρχαίες τραγωδίες όπου στο τέλος λαμβάνει χώρα η κάθαρση.

 Γιατί τόσο τα θεατρικά όσο και τα μυθιστορήματα της συγγραφέας έχουν τα χαρακτηριστικά της αρχαίας τραγωδίας. Έχουν σύμφωνα με τον φιλόσοφο Αριστοτέλη στο έργο του "Περί Ποιητικής" τη "μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας" που σημαίνει ότι πρόκειται για τη μεταφορά στη σκηνή μίας ανθρώπινης πράξης, επίσης το "μέγεθος εχούσις", έχουν αρχή, μέση και τέλος και το μέγεθός τους είναι κανονικό ούτε μικρό να μην μπορεί να αποδώσει όλα τα νοήματα ούτε μεγάλο να μας προκαλεί ανία και τέλος την "κάθαρσιν", καθώς επέρχεται πάντα μα πάντα η κάθαρση. Τι άλλο να ζητήσει κανείς!

 Σας προτείνω και σας προτρέπω το δίχως άλλο να αγοράσετε και να διαβάσετε τα τρία βιβλία γιατί είναι γεμάτα πάθος, αγάπη για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη φύση, έμπνευση και θα τα χαρείτε πολύ!

Και σας αφήνω με ένα υπέροχο απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Happy Expectation» που είναι από τα αγαπημένα μου:

«Ο David ήταν σιωπηλός σ΄όλη τη διάρκεια του μονολόγου και την κοίταζε χωρίς να βλέπει, το βλέμμα ήταν πέρα από την Ευδοκία, μακριά και γύρω της, απορροφούσε τους κραδασμούς και τα μαγνητικά κύματα που άφηναν οι λέξεις, τα χρώματα που έβγαζαν τα συναισθήματα, τις σιωπές που χώριζαν τα γεγονότα, τις πληγές που έτρεχαν και τύλιγαν τα πρόσωπα, αριθμοί και σύμβολα έδιναν τη δική τους ερμηνεία στην ιστορία που ξετυλιγόταν εκείνο το Αυγουστιάτικο μεσημέρι στην Αρχαία Αγορά κάτω από την αέναη επαγρύπνηση της συλλογικής μνήμης και στης συνειδητότητας χώρου και χρόνου».

Ως την επόμενη φορά, έχετε την αγάπη μου και καλή σας ανάγνωση!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Θεσσαλία, την έντυπη και ηλεκτρονική, στις 26 Οκτωβρίου 2025!

Στο πιο κάτω λινκ μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο στην ηλεκτρονική του μορφή: 

 https://e-thessalia.gr/poiimata-theatrika-diigimata/