ΑΟΡΑΤΑ ΦΤΕΡΑ

 Καλημέρα, καλημέρα αγαπημένοι και αγαπημένες και μια καλή Κυριακή σας εύχομαι από καρδιάς! Σήμερα, από αυτή εδώ τη στήλη μου, έχω την τιμή να σας παρουσιάσω ένα συγκλονιστικό βιβλίο που εμένα με έκανε να νιώσω περήφανη που υπάρχει. Προσεγγίζει ευαίσθητα θέματα με τόσο όμορφο και τρυφερό τρόπο που πραγματικά σε συγκινεί και σε αγγίζει βαθιά. Και σας μιλάω για το εξαιρετικό, εξαιρετικό "Αόρατα φτερά" της καταπληκτικής Βεατρίκης Σαΐας-Μαγρίζου, από τις αγαπημένες εκδόσεις Καστανιώτη, έκδοση του Οκτωβρίου του 2023.

Ποια  είναι, όμως, αυτή η τόσο ευαίσθητη και ταυτόχρονα πολυπράγμων συγγραφέας;

Η Βεατρίκη (Μπέττυ) Σαΐας-Μαγρίζου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ζει στη Λάρισα. Είναι παντρεμένη και μητέρα μιας κόρης. Σπούδασε οικονομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έχει δίπλωμα οπτικού. Έχουν κυκλοφορήσει τα μυθιστορήματά της "Στην Πολυξένη" (1996), "Ο Νέστορας που Τόρη τον φώναζε αυτή" (1997), "Μοιραία ταύτιση" (2002) και "Το βραχιόλι της φωτιάς" (2006, επανέκδοση 2022) από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, "Με τα φτερά της ψυχής" (2016) από τις Εκδόσεις Αρισταρέτη, τα παραμύθια "Ο πρίγκιπας του πλανήτη Βίκτωρ" (2011) και "Βίκτωρ, ο ταξιδευτής του ουρανού" (2014) από τις Εκδόσεις Διάπλαση, καθώς και το παραμύθι "Το όνειρο" (2023), δίγλωσση έκδοση της Τράπεζας Τροφίμων Θεσσαλίας. Επίσης έχει γράψει τα θεατρικά έργα "Η προίκα" (2000), που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου (ανέβηκε σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή στο Studio Μαυρομιχάλη με τη Στέλλα Παπαδημητρίου και παίζεται επί σειρά ετών σε μεγάλες πόλεις ανά την Ελλάδα), "Το κοινό ταμείο" (2001), "Η τελευταία βελονιά" (2007), "Φεγγάρι στον ακάλυπτο" (2019) και το θεατρικό αναλόγιο "Λεχάιμ – Στη ζωή" (2000), που απέδωσαν η Αντιγόνη Βαλάκου και ο Πέτρος Φυσσούν και το 2019 αποδόθηκε στο Φεστιβάλ Ολύμπου.
Έχει συμμετάσχει με κείμενά της στο βιβλίο "Νέοι στη δίνη της κατοχικής Ελλάδας" (έκδοση της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, 2008). Στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Λάρισας παρουσίαζε την εβδομαδιαία εκπομπή λόγου «Ιστορίες χωρίς τίτλο». Έγραψε το σενάριο της ταινίας "Αβραάμ-Αλμπέρτο", που προβλήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2006, στην Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Κείμενά της διδάσκονται στο τμήμα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Πάντοβα, ενώ προσκλήθηκε να παρουσιάσει το έργο της στην έδρα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Σέλουιν Κόλετζ του Κέιμπριτζ.
Συνεργάστηκε με το λογοτεχνικό περιοδικό του Δήμου Λαρισαίων Γραφή και με άλλα λογοτεχνικά περιοδικά. Επίσης συνεργάζεται με το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου Αχιλλίου Πόλις.
Στο μυθιστόρημά της "Το βραχιόλι της φωτιάς" βασίστηκε η ομώνυμη σειρά της ΕΡΤ, σε σενάριο Νίκου Απειρανθίτη και Σοφίας Σωτηρίου και σε σκηνοθεσία Γιώργου Γκικαπέππα.

Σε τι αφορά όμως αυτό το τόσο τρυφερό βιβλίο;

Η Εύα Καμπά  είναι ένα νέο κορίτσι με κινητικά προβλήματα. Αγαπά πολύ τη ζωή και όνειρό της είναι να γίνει χορεύτρια. Αγαπά επίσης πολύ τους γονείς της, τους παππούδες της, τις γιαγιάδες της και τον αδελφό της Φοίβο. Σε μια στροφή της μοίρας θα κληθεί να δείξει όλη τη δύναμη, το σθένος , το κουράγιο και την εφευρετικότητα που διαθέτει και να νικήσει τις όποιες αντιξοότητες εκπλήσσοντας τους πάντες.

Ένα βιβλίο όχι για την αναπηρία αλλά για την χαρά να είσαι φυσιολογικός μέσα στα πλαίσια της ανθρώπινης ποικιλομορφίας, καθώς η αναπηρία είναι κοινωνική κατασκευή όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η συγγραφέας στο σημείωμά της. Να τι γράφει η ίδια στο τέλος του βιβλίου:

"Μέχρι πρόσφατα το κυρίαρχο μοντέλο θεώρησης της αναπηρίας ήταν το ιατρικό μοντέλο, το οποίο υποστήριζε ότι η αναπηρία, σωματική ή νοητική, είναι πρόβλημα του ατόμου που τη φέρει. Στόχος ήταν οι άνθρωποι με αναπηρία να "διορθωθούν" ή να θεραπευτούν. Το μοντέλο αυτό εστίαζε στο τι δεν μπορεί να κάνει ένα άτομο ή τι δεν μπορεί να είναι.

Τα "Αόρατα φτερά" γράφτηκαν πάνω στο ιατρικό μοντέλο που εξέφραζε την εποχή. Ορολογίες όπως "ειδικές ανάγκες" κι εκφράσεις όπως "δύναμη ψυχής" αποφεύγονται σήμερα. Στις μέρες μας τα άτομα με σωματικές ή νοητικές ιδιαιτερότητες αγωνίζονται να κυριαρχήσει το κοινωνικό μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο το σώμα με βλάβη δεν αποτελεί πρόβλημα αλλά είναι φυσιολογικό μέσα στο πλαίσιο της ανθρώπινης ποικιλομορφίας. Η αναπηρία είναι κοινωνική κατασκευή. Οφείλεται στην απουσία ή την ανεπάρκεια κοινωνικής μέριμνας και στα στερεότυπα που αναπαράγονται και εμποδίζουν τα ανάπηρα άτομα να συμμετέχουν ισότιμα στις κοινωνικές δραστηριότητες.

Υπέρμαχη κι εγώ του κοινωνικού μοντέλου, το ανακαλύπτω και μαθαίνω γι΄αυτό συνεχώς. Με το βιβλίο μου εύχομαι να γεννηθούν γόνιμοι προβληματισμοί πάνω στην οπτική για την αναπηρία."

Ένα βιβλίο αφιερωμένο στις δυνατότητες και στις ικανότητες,  στο πνεύμα, που όταν το σώμα σ΄εγκαταλείπει, με όλα αυτά εφόδια  καταφέρνεις το ακατόρθωτο όταν όλα δείχνουν μάταια και αδιέξοδα.

Ένα βιβλίο αφιερωμένο στην εφευρετικότητα και την επινοητικότητα, στο θάρρος, στο απαράμιλλο μάλιστα θάρρος, στην τέχνη του να διεκδικείς, όταν όλα μοιάζουν χαμένα.

Ένα βιβλίο για την αλήθεια. Για την αλήθεια που πάντα λάμπει και που βρίσκει πάντα μα πάντα δρόμους να βγει στο φως.

Ένα βιβλίο για τον φασισμό, τον ναζισμό και τις ακρότητές τους, για το πόσο άθλιοι ήταν όλοι όσοι συμμετείχαν σ΄αυτές τις πολιτικές και για το πόσο πολύ πόνεσαν τον πλανήτη και την ανθρωπότητα ολόκληρη.

Ένα βιβλίο για τη μεγάλη ιδέα της δικαιοσύνης, όχι μόνο αυτής που απονέμεται από τα δικαστήρια αλλά στη μεγάλη, συμπαντική, θεϊκή  δικαιοσύνη που αγγίζει κάθε πλάσμα αυτού εδώ του πλανήτη και που στο τέλος πάντα επικρατεί και επιβάλλεται.

Ένα βιβλίο αφιερωμένα στα όνειρα. Στα μεγάλα, τα "τρελά" όνειρα που καμιά φορά ούτε εμείς οι ίδιοι  πιστεύουμε ότι έχουμε κι όμως κάπου εκεί συνεχίζουμε να τα ονειρευόμαστε και με όλη μας την ψυχή, κρυφά από όλους τα βράδια, πιστεύουμε ότι θα πραγματοποιηθούν.

Ένα βιβλίο για τη φιλία, για το μεγάλο αυτό αγαθό της φιλίας που είναι πολύ τυχεροί όσοι το έχουν γευτεί και το γεύονται και διαθέτουν πιστούς και καλούς φίλους.

Και τέλος ένα βιβλίο για την αγάπη. Για την μεγάλη ιδέα της αγάπης, που αγγίζει όλους μας και δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο, όποια ηλικία κι αν έχει, σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν κατοικεί είτε είναι φτωχός είτε είναι πλούσιος, ακόμη κι αν πρόκειται για ένα μικρό, μικρό ζωάκι.

Σας συστήνω να αγοράσετε το βιβλίο γιατί μόνο να ωφεληθείτε μπορείτε. Πέρα από το ότι είναι πολύ ευχάριστο και κυλάει αβίαστα, είναι συναρπαστικό σαν κινηματογραφική ταινία μα πάνω από όλα  σου διδάσκει τόσα πολλά πράγματα για τόσα ευαίσθητα θέματα.

Και σας αφήνω με κάτι πολύ όμορφο από το βιβλίο που εμένα με συγκίνησε πολύ:

"Το τηλέφωνο σήκωσε με το πρώτο χτύπημα ο πατέρας με ένα εναγώνιο: "Εμπρός;"

"Μπαμπά, είμαι καλά, κατάφερα να το σκάσω", τον καθησύχασε η Εύα.

"Αγάπη μου γλυκιά, πώς τα κατάφερες;"

"Τα αόρατα φτερά μπαμπάκα μου, τα αόρατα φτερά μου".

Ως την άλλη φορά έχετε την αγάπη μου και καλή σας ανάγνωση!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Θεσσαλία έντυπη και ηλεκτρονική στη 1 Δεκεμβρίου 2024.

Στο πιο κάτω link μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο στην ηλεκτρονική του μορφή:

https://e-thessalia.gr/aorata-ftera-tis-veatrikis-sa-as-magrizoy-ena-sygklonistiko-vivlio-poy-proseggizei-eyaisthita-themata/