ΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΘΑ ΦΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ;
Καλημέρα, καλημέρα αγαπημένοι και αγαπημένες και καλή Κυριακή σας εύχομαι! Δεν θα πω ακόμη καλό Φθινόπωρο, μιας και έχουμε ακόμη καλοκαιράκι μπροστά μας, οπότε ας το χαρούμε όσο διαρκεί, απλώς θα πω καλή επιστροφή στις όμορφες καθημερινότητές μας! Σήμερα σας παρουσιάζω ένα πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον βιβλίο που αγγίζει έναν άκρως σημαντικό τομέα της ζωής μας για τον οποίο λίγο ως πολύ όλοι έχουμε τα θεματάκια μας και ειδικά στον σύγχρονο κόσμο των social media. Και δεν είναι άλλο από το θέμα της διατροφής. Και είναι τόσο σημαντικό θέμα καθώς, όπως λέει και η ίδια η συγγραφέας του βιβλίου: " Συνήθως, ένας άνθρωπος που δεν φροντίζεται στην τροφή του, δεν φροντίζεται και σε κανέναν άλλον τομέα." Δεν πιστεύω να διαφωνείτε; Το βιβλίο λοιπόν που μας λέει αυτά τα υπέροχα είναι το "Τι συναίσθημα θα φάμε σήμερα;" της συγγραφέας-ψυχολόγου Νικολίνας Δανιηλίδου, των εκδόσεων Ιβίσκος, του Μαΐου του 2023.
Ποια είναι όμως η συγγραφέας Νικολίνα Δανιηλίδου;
Η κυρία Δανιηλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1977. Αποφοίτησε από τη σχολή Ψυχολογίας το 1998 (Coventry University), ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό της το 2000 στην Ψυχολογία της Υγείας (Surrey University) και την εξειδίκευση Master Practitioner στις Διατροφικές Διαταραχές και την Παχυσαρκία το 2012 (NCFED, ΚΕ.Α.Δ.Δ.). Συνέχισε την εκπαίδευσή της σε διαφορετικές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις αποκτώντας συνθετική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία, εκπαιδεύτηκε στην οργάνωση ομάδων και στη Συμβουλευτική Γονέων (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, ΥΠ.Ε.Π.Θ.) και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, ΥΠ.Ε.Π.Θ.). Έχει εργαστεί σε διάφορες δημόσιες και ιδιωτικές δομές. Εργάζεται ως ψυχολόγος από το 2001 με άτομα που αντιμετωπίζουν ζητήματα όπως διατροφικές διαταραχές, αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη και ψυχοσωματικά προβλήματα. Συντονίζει από το 2005 ομάδες «Κατά της Υπερφαγίας» για άτομα με υπερφαγικά επεισόδια. Επίσης, διοργανώνει και συμμετέχει σε σεμινάρια και ημερίδες που αφορούν τις διατροφικές διαταραχές και την υπερφαγία.
Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Τι μας λέει αυτό το τόσο όμορφο βιβλίο με αυτόν τον τόσο ιντριγκαδόρικο τίτλο;
Μας μιλάει για τα συχνότερα συναισθηματικά εμπόδια που αντιμετωπίζουμε στην τροφική φροντίδα του εαυτού μας. Τα κιλά είναι απλώς κιλά και ορίζουν ένα σωματότυπο. Η υπερκατανάλωση τροφής όμως είναι ένδειξη ότι ίσως αποσυνδεόμαστε από τον εαυτό μας τρώγοντας, ότι ίσως βιώνουμε ένα εσωτερικό συναισθηματικό "κενό" το οποίο γεμίζουμε με τροφή. Η υπερφαγία, είναι μία συμπεριφορά άσχετη με το βάρος, άσχετη με την πείνα, άσχετη με την επιθυμία για φαγητό. Είναι μία ένδειξη παρορμητικής συμπεριφοράς στην κατανάλωση φαγητού, είναι σημάδι ότι χρειάζεται να προχωρήσουμε σε πιο ουσιαστικές αλλαγές σε σχέση με τον εαυτό μας. Για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια αυτά θα πρέπει να αποκτήσουμε επίγνωση των προσωπικών μας δυσκολιών, να δαμάσουμε την ορμή μας για φαγητό, να μάθουμε να κατανοούμε τη συναισθηματική μας πείνα.
Και τι εννοούμε παρορμητική συμπεριφορά στην κατανάλωση τροφής;
-Αν δω/μυρίσω ένα φαγητό, το θέλω αυτομάτως.
-Δυσκολεύομαι να αφήσω φαγητό στο πιάτο μου ακόμη κι αν έχω χορτάσει.
-Όταν το φαγητό είναι νόστιμο, χάνω τον έλεγχο ακόμη κι αν είμαι καλά συναισθηματικά.
-Πολλές φορές τρώω γρήγορα. Κάποιες φορές έχω χορτάσει με τα ορεκτικά κι όταν έρχεται το κυρίως πιάτο είμαι ήδη χορτάτος/η.
-Κάθε μέρα και σε κάθε γεύμα δυσκολεύομαι να σταματήσω όταν χορταίνω.
-Κάθε γεύμα μου είναι λίγο μεγαλύτερο απ΄ό,τι θα ήθελα.
-Μου αρέσει το καλό φαγητό και δεν κάνω εύκολα εκπτώσεις στη γεύση.
Αν βρίσκετε ότι αρκετά από τα παραπάνω σας/μας αντιπροσωπεύουν, τότε είναι πολύ πιθανόν να δυσκολεύεστε να ελέγξετε την παρόρμηση σας για κατανάλωση φαγητού. Ως επακόλουθο, αν η παρόρμηση έχει τον πρώτο λόγο στην επιλογή φαγητού, είναι πιθανό οι επιλογές να είναι περισσότερο νόστιμες και πρόχειρες παρά επιλογές φροντίδας.
Πώς μπορούμε να μειώσουμε την παρορμητική μας συμπεριφορά; Την στιγμή της παρόρμησης, συχνά υποτιμούμε τις συνέπειες της επιλογής μας προκειμένου να γευτούμε την ηδονή της στιγμής. Λόγου χάρη, μπορεί να έχουμε τη σκέψη ότι "λίγο γλυκό δεν είναι και τόσο κακό" ή "'ότι θα μπορέσω να το ελέγξω με άλλον τρόπο", όμως εντέλει αποφεύγουμε να δεσμευτούμε στην φροντίδα μας. Για να αναλογιστούμε τις συνέπειες χρειάζεται να απαντήσουμε στα ακόλουθα:
-Πόσο σημαντικό είναι για μας να καταναλώσουμε αυτό το φαγητό;
-Πώς θα νιώθουμε αύριο με την κατανάλωση που κάναμε;
-Πώς θα νιώθουμε αύριο αν δεν το καταναλώσουμε;
-Ποιες θα είναι οι μακροχρόνιες συνέπειες της κατανάλωσης; (προσαρμοσμένο από Cooper, Todd & Wells, 2000).
Η τεχνική της καθυστέρησης στην κατανάλωση τροφής βοηθάει να αφουγκραστούμε την επιθυμία περισσότερο συνειδητά. Η ένταση της ορμής της επιθυμίας διαρκεί περίπου 12 λεπτά και σταδιακά μειώνεται. Συνεπώς, ο αρχικός στόχος μπορεί να είναι η αναμονή 15 λεπτών πριν την κατανάλωση. Σ΄αυτό το δεκαπεντάλεπτο δεν αρνούμαστε το φαγητό, απλά το μεταθέτουμε. Αν η ορμή είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορούμε να τη συγκρατήσουμε, ας μείνουμε απασχολημένοι. Ας τηλεφωνήσουμε σε έναν φίλο, ας πάμε μία βόλτα αλλά ας δεσμευθούμε στην μετάθεση της κατανάλωσης. Αν τα 15 λεπτά είναι πολλά, ας ξεκινήσουμε με 5 λεπτά και σταδιακά αυξάνουμε το χρόνο αναμονής.
Όταν διάβασα αυτό το βιβλίο έλαμψα. Πραγματικά έλαμψα. Έλαμψα ψυχικά, συναισθηματικά, σωματικά. Όλα μέσα μου φώναζαν αυτό που αναφέρει και η συγγραφέας του βιβλίου σε κάποιο σημείο με κάποιες προσθήκες από εμένα:"Ναι, η αξία μας είναι σταθερή και αμετάβλητη άσχετη με το πόσο αποδίδουμε, τι λένε οι άλλοι για εμάς, τι λέει και τι θέλει η κοινωνία από εμάς, ανεξάρτητα από το πόσα κιλά ζυγίζουμε, πώς ντυνόμαστε ή πώς βάφουμε τα μαλλιά μας, αν είμαστε straigt, gay ή ό,τι άλλο είμαστε.Η αξία μας είναι πέρα και πάνω από όλα αυτά, σταθερή και αδιαπραγματευτη!"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου