ΣΟΥΖΥ ΠΑΛΛΗ TROSCH

 Καλημέρα, καλημέρα αγαπημένες και αγαπημένοι και Καλή Χρονιά εύχομαι με Υγεία και Αγάπη παντού! Μιας και σίγουρα φάγατε πολύ στις γιορτές, όπως άλλωστε όλοι μας, σας έχω ένα εξαιρετικό εγχειρίδιο, ένα πολύ όμορφο βιβλίο, μια περιπέτεια θα έλεγα ή όπως αναφέρει ο υπότιτλος του  "μια παρακινητική ιστορία για την οριστική θεραπεία της παχυσαρκίας" για να σας βγάλει από τη δύσκολη θέση. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται μονορούφι και δεν είναι άλλο από το βιβλίο με τον άκρως χιουμοριστικό τίτλο " Σούζυ Πάλλη Trosch" της συγγραφέας και εξαιρετικής διατροφολόγου Μυρτώς-Μαρίας Μυλωνά, των εκδόσεων Ιβίσκος, του Νοεμβρίου του 2022 με μία πολύ όμορφη εικονογράφηση της σκιτσογράφου Ελευθερίας Αποστολοπούλου.

Και εδώ θέλω να ανοίξω μία παρένθεση για όσους και όσες σπεύσουν να με κατηγορήσουν ότι αναφέρω τη "Μυρτώ" στη γενική ως της "Μυρτώς" και όχι της "Μυρτούς" και να τους παραθέσω την ενδελεχή έρευνα που έκανα σχετικά με το θέμα γιατί και εμένα με προβλημάτιζε χρόνια. Δείτε λοιπόν τι ανακάλυψα:

Στο βιβλίο της "νεοελληνικής γραμματικής ε΄και στ΄ δημοτικού" που διδαχθήκαμε στο δημοτικό και έφερε την υπογραφή του Χρίστου Τσολάκη  διαβάζουμε για το πώς κλίνονται τα θηλυκά ουσιαστικά, που τελειώνουν σε -ω:

η Καλυψώ

Ονομαστική: η Καλυψώ

Γενική:       της Καλυψώς

Αιτιατική:   την Καλυψώ

Κλιτική:            Καλυψώ

η Φρόσω

Ονομαστική: η Φρόσω

Γενική:       της Φρόσως

Αιτιατική:   την Φρόσω

Κλιτική:            Φρόσω

Οι καταλήξεις είναι οι ίδιες, ωστόσο τα δύο παραδείγματα αντιπροσωπεύουν τα ουσιαστικά που τονίζονται στην τελευταία συλλαβή (λήγουσα) και εκείνα που τονίζονται στην παραλήγουσα, ώστε να μην υπάρχουν ασάφειες.

Επίσης, διευκρινίζεται ότι "Κατά το Καλυψώ κλίνονται τα οξύτονα σε -ω", όπως "η ηχώ, η Αργυρώ, η Σαπφώ κ.ά.", ενώ "Κατά το Φρόσω κλίνονται τα παροξύτονα σε -ω", όπως "η Δέσπω, η Μάρω κ.ά.".

Μάλιστα, αφού διευκρινίζεται ότι "Τα ονόματα σε -ω δεν έχουν πληθυντικό αριθμό", στα πλαίσια άσκησης δίνεται και το ακόλουθο παράδειγμα:

"Η Σαπφώ καταγόταν από τη Λέσβο. Τα ποιήματα της Σαπφώς έχουν μια μελωδία".

Επίσης, ας δούμε πιο κάτω τι αναφέρει μία άλλη αυθεντία της νεοελληνικής γλώσσας και γραμματείας, ο κύριος Μανόλης Τριανταφυλίδης που όλοι διδαχθήκαμε στα σχολικά μας χρόνια στην περίφημη ανατύπωση του κλασικού εγχειριδίου "Νεοελληνικής Γραμματικής" που πρωτοκυκλοφόρησε το 1976, αμέσως μετά την ιστορική απόφαση της τότε κυβέρνησης για την καθιέρωση της δημοτικής ως γλώσσας όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης, ενός βιβλίου που είναι συνδεδεμένο όσο κανένα άλλο με την επίσημη λύση του γλωσσικού ζητήματος. Όπως γράφει και ο υπότιτλος, πρόκειται για "Αναπροσαρμογή της Μικρής Νεοελληνικής Γραμματικής" του Μανόλη Τριανταφυλλίδη, που είχε εκδώσει ο ίδιος το 1949. Η Επιτροπή που είχε συγκροτηθεί για να επιβλέψει τη συγκρότηση του βιβλίου αποτελούνταν από τους Μ. Στασινόπουλο, Πέτρο Χάρη, Εμμ. Κριαρά, Λ. Πολίτη, Αγ. Τσοπανάκη και Αλ. Καρανικόλα (που ήταν και ο πρόεδρος της σχετικής ομάδας εργασίας).

Σ΄ αυτό λοιπόν το βιβλίο, αναλύεται ο τρόπος κλίσης των θηλυκών ουσιαστικών με κατάληξη -ω. Ως υποδείγματα αναφέρεται η κλίση των ονομάτων Αργυρώ και Φρόσω (ένα οξύτονο και ένα παροξύτονο), η γενική των οποίων σχηματίζεται αντίστοιχα «της Αργυρώς» και «της Φρόσως».

Κλείνει η παρένθεση για όσους πιθανόν είχαν ή έχουν ακόμη κάποιες αμφιβολίες.

Και ας περάσουμε στο θέμα μας. Ποια είναι στα αλήθεια η Μυρτώ-Μαρία Μυλωνά; 

Η Μυρτώ-Μαρία Μυλωνά γεννήθηκε τυχερή. Βρέθηκε "κατά τύχη"  να σπουδάσει την επιστήμη της διατροφής στη Θεσσαλονίκη και μέχρι σήμερα δηλώνει ερωτευμένη με το αντικείμενο. Το βιβλίο αυτό για το οποίο σας γράφω είναι καρπός αυτού του έρωτα όπως εκείνη τουλάχιστον το βιώνει μέσα από την πρακτική της. Επίσης είναι αποτέλεσμα του πείσματος να βγάλει ταμπέλες που κατά καιρούς οι άνθρωποι μας "φοράμε". Μια απ΄αυτές είναι της δυσγραφίας. Της είπαν ότι δεν μπορεί να γράφει αλλά τελικά ίσως και να μπορεί. Λατρεύει τα χταπόδια και τις γάτες.

Ενδιαφέρον αν μη τι άλλο δεν νομίζετε; Σε τι αναφέρεται όμως αυτό το εξαιρετικό, μικρό και χαριτωμένο βιβλιαράκι;

Σ΄ένα ταξίδι αυτοβελτίωσης που ξεκινά με αφορμή το βάρος, με οδηγό το σώμα της Σούζυ Πάλλη Trosh που λέει πάντα την αλήθεια ( το σώμα). Και επειδή οι λέξεις έχουν περιορισμούς η συγγραφέας μας προτείνει να ακούσουμε πίσω από αυτές, να διαβάσουμε το βιβλίο με την καρδιά μας και όχι με το κεφάλι μας. Γιατί η Σούζυ είναι εδώ για να μοιραστεί την ιστορία της όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το σώμα της. Ένα σώμα που αλλάζει και μετασχηματίζεται διαρκώς από λιγότερα σε περισσότερα κιλά, εκφράζει άλλοτε την ικανοποίηση και άλλοτε τη δυσαρέσκεια. Η Σούζυ είναι μια κανονική γυναίκα. Ξέρεις από αυτές , τους άτλαντες που σηκώνουν το βάρος όλου του κόσμου στις πλάτες τους και ο βασικός τους περιορισμός είναι το κυνήγι με το χρόνο σε όλα τα επίπεδα. Γιατί κάθε σώμα έχει να πει μία ιστορία. Δυσκολίες της καθημερινότητας που περιγράφονται ξεκάθαρα μέσα από τη διατροφική συμπεριφορά. Μία τέτοια είναι και η ιστορία της Σούζυ.

Για να δούμε όμως τα πράγματα πιο αναλυτικά:

Για πάμε για αρχή να δούμε τον δημοφιλέστατο όρο "δίαιτα":

Δύο θεωρεί η συγγραφέας ότι είναι οι βασικές αντιλήψεις  γύρω από τον όρο "δίαιτα":

Η πλέον δημοφιλής είναι η αντίληψη ότι δίαιτα είναι κάτι που κάνει κάποιος για να χάσει βάρος. Και υπάρχουν πολλές δίαιτες, σε διάφορες παραλλαγές, με φανταχτερά ονόματα, που υπόσχονται άμεσα αποτελέσματα επιστρατεύοντας ιδιαίτερες και πολύ συγκεκριμένες τροφές και με υπέροχα, φωτοσοπαρισμένα σώματα να υποστηρίζουν οπτικά τα επιχειρήματά τους.

Η δεύτερη αντίληψη είναι ο ορισμός που δίνει το λεξικό: Δίαιτα είναι οι τροφές και τα ποτά που καταναλώνονται σε τακτική βάση. Πρακτικά, εννοεί ότι η δίαιτα ενός πάντα είναι τα μπαμπού, ενός τσιτάχ οι αντιλόπες και ούτως καθ΄εξής.

Αν παρατηρήσετε τις δύο αυτές αντιλήψεις, θα διαπιστώσετε ότι η βασική διαφορά τους έγκειται στην έννοια του χρόνου.

Η πρώτη ερμηνεία αντιμετωπίζει τη δίαιτα ως κάτι περιορισμένο χρονικά, αφορά, δηλαδή, ένα ορισμένο διάστημα, αυτό που χρειάζεται ή αυτό που αντέχει κάποιος να κάνει δίαιτα. Όταν λέμε ότι κάποιος κάνει δίαιτα, εννοούμε  αυτομάτως ότι κάποια στιγμή πρόκειται να τη σταματήσει. Αυτή ακριβώς είναι μία από τις κρυφές αιτίες που οι δίαιτες δεν φέρνουν αποτελέσματα, μακροπρόθεσμα τουλάχιστον. Είναι η εντολή που δίνουμε υποσυνείδητα στον εγκέφαλό μας: κάνουμε κάτι που κάποια στιγμή θα τελειώσει.

Τι θα συμβεί λοιπόν αν δώσουμε στη δίαιτα το νόημα που της αξίζει και που της εξασφαλίζει ζωή σε βάθος χρόνου; Και ποιο είναι αυτό το νόημα; Ας το επιχειρήσουμε: Δίαιτα είναι τα τρόφιμα που επιλέγεις να αγοράζεις, να μαγειρεύεις και να καταναλώνεις τακτικά. Κι ας δεχτούμε και μία ακόμη αλήθεια: Έχεις δικαίωμα και ανάγκη να τρως κάθε μέρα.  Όσα κιλά κι αν είσαι.

Με τον τρόπο αυτό αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τη δίαιτα ως τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να τρεφόμαστε όχι για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με στόχο την απώλεια βάρους, αλλά για το υπόλοιπο της ζωής μας. Και αυτό το σκεπτικό αρχίζει να δημιουργεί έναν τελείως διαφορετικό μηχανισμό στον εγκέφαλό μας. Σε αυτό το νέο πλαίσιο, η ιδέα του να είμαστε σούπερ αυστηροί με τη διατροφή μας και να επιβάλλουμε στον εαυτό μας έναν "αποστειρωμένο" τρόπο ζωής, χωρίς καθόλου ζάχαρη, ψωμί, τηγανητά ή αλκοόλ, δεν φαίνεται να είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε μακροπρόθεσμα με επιτυχία (με εξαιρέσεις φυσικά όπως ισχύει για κάθε κανόνα).

Η ιδέα των απαγορευμένων τροφίμων, λοιπόν, σε αυτό το νέο πλαίσιο για το υπόλοιπο της ζωής μας είναι κάτι μη εφικτό. Λένε ότι  καλύτερη δίαιτα είναι αυτή που μπορείς να κάνεις! Στρατηγικές καλής ζωής με άλλα λόγια που θα μας συνοδεύουν στο πέρασμα του χρόνου. Κι αυτή η προσέγγιση του τρόπου ζωής, του ρεαλιστικού και συνειδητού modus vivendi, μπορεί να μας βοηθήσει να ζήσουμε μία φυσιολογική και ευτυχισμένη ζωή, σε ένα υγιές και καλαίσθητο σώμα. Γιατί αυτό που προσπαθεί, εν κατακλείδι, η συγγραφέας να κάνει γράφοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι να μας παροτρύνει να "αναπλαισιώσουμε" τον χιλιοβασανισμένο όρο "δίαιτα", αναδεικνύοντάς τη σε κάτι που μπορούμε εύκολα και άνετα να κάνουμε και να διατηρήσουμε ως συνήθεια για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας. Γιατί αυτός είναι ένας στόχος με νόημα και διάρκεια.

Και για το τέλος σας δίνω μερικά tips διατροφικά με βάση το βιβλίο που πιθανά να σας και να μας φανούν χρήσιμα:

-ηρέμησε τον εαυτό σου: το φαγητό θα είναι εδώ για σένα, κανένας δεν θα στο πάρει.

-μάθε να δίνεις αξία στην πείνα σου.

-μάθε να αναγνωρίζεις τις σωματικές ενδείξεις που υποδεικνύουν τα πολλά διαφορετικά επίπεδα πείνας. Η πείνα δεν είναι ένα αίσθημα ον-οφ, αλλά έχει μια κλιμάκωση (λιμοκτονώ, πεινάω, ίσως και να θέλω να φάω κάτι)

-εκπαιδεύσου να αναγνωρίζεις τις βιολογικές ενδείξεις από τις συναισθηματικές ενδείξεις, οι οποίες ίσως επίσης πυροδοτούν την κατανάλωση τροφής.

-αναγνώρισε τη δυσκολία που υπάρχει για να σεβαστείς την πληρότητά σου

-άφησε την τροφή να ξεκινήσει το ταξίδι από το στόμα σου. Γεύσου το φαγητό, μάσησε τις μπουκιές σου, δώσε χρόνο στα σύνθετα βιοχημικά μηνύματα του κορεσμού να ταξιδέψουν από την κοιλιά σου στο κεφάλι σου.

-ακολούθησε το δικό σου ρυθμό

-πειραματίσου με την ποσότητα της τροφής που χρειάζεσαι

-πάρε χρόνο για να αναπτύξεις την εμπιστοσύνη σου στο σώμα σου και στους ενδογενείς μηχανισμούς ξανά.

Και πάντα-πάντα να θυμάσαι ότι είναι ειλικρινά εντάξει να τρως.

Και  με το τελευταίο που ανέφερα θα σας αφήσω, έτσι ώστε να κυλήσει μέσα σας και να διαγράψει έναν μεγάλο κύκλο καινούργιας ζωής και διατροφής.

Ως την επόμενη φορά, έχετε την αγάπη μου και καλή σας ανάγνωση!*

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε σήμερα 15/1/2023 στην εφημερίδα του Βόλου Θεσσαλία, έντυπη και ηλεκτρονική!!