ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ

             

Εδώ και δύο εβδομάδες περίπου στριφογύριζε έξω από το σπίτι μου ένα μικρό καφετί-μαύρο κυνηγόσκυλο. Ανέβαινε κατέβαινε την ανηφόρα κατηφόρα. 

Το έβλεπα, το κοιτούσα, με κοιτούσε μέχρι εκεί.

Κάποια στιγμή ο γείτονας μου μου λέει:

"Μαρία μην το ταίζεις το έχασε κάποιος κυνηγός, θα έρθει να το πάρει".

Δεν έδωσα σημασία. Είπα καλά και συνέχισα την πορεία μου.

Το κυνηγόσκυλο όμως εκεί. Ανέβαινε, κατέβαινε.

Κάποια στιγμή, Μεγάλη Δευτέρα, αποφασίζω μαζί με ένα άλλο αδέσποτο που καθόταν σε μια άλλη γειτονιά λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου να τα βγάλω μια φωτογραφία και να τα ανεβάσω στο Facebook μπας και γίνει κάτι αφού δεν έβλεπα προκοπή ούτε από τον Δήμο ούτε από πουθενά.

Υπήρξε ενδιαφέρον πράγματι αλλά μέχρι εκεί.

Το κυνηγόσκυλο όμως ανέβαινε και κατέβαινε.

Έτσι Μεγάλη Τετάρτη μόλις ξύπνησα το πρωί κατά τις 9 το βλέπω εμφανίζεται έξω από την πόρτα.

Παίρνω την απόφαση να το ταίσω.

Αλλά πριν το ταίσω λέω να του κάνω ένα πασχαλιάτικο δώρο μέρες που ναι.

Παίρνω δύο μεγάλες φέτες ζαμπόν κοτόπουλο που είχα στο ψυγείο ( Ναι δεν νηστεύω πάρα πολύ γιατί νηστεύω από άλλα πράγματα όπως σκέψεις, συναισθήματα, πράξεις) τις απλώνω, δεν τις έπαιρνε από το χέρι μου.

Του τις πετάω, τις καταπίνει λαίμαργα όπως κάνουν όλα τα αδέσποτα όταν βρουν μια λιχουδιά και αφού τις έφαγε υψώνει τα δύο μεγάλα του μάτια και για 10 ολόκληρα λεπτά με κοιτούσε ακίνητο μέσα στα μάτια με τόση ευγνωμοσύνη μα με τόση ευγνωμοσύνη που δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου και δεν έχω ξανανιώσει ποτέ.

Έχω αγοράσει σε άντρα- σύντροφο πουλόβερ Benetton των 100.000 δραχμών εκείνη την εποχή, έχω αγοράσει σε άντρα-σύντροφο κουστούμι και πουκάμισο και γραβάτα των 250.000 δραχμών εκείνη την εποχή, έχω πάει ταξίδι άντρα-σύντροφο στην Τυνησία με όλα τα έξοδα από μένα πληρωμένα εκείνη την εποχή.

Ποτέ μα ποτέ δεν είδα την ευγνωμοσύνη που είδα στα μάτια αυτού του σκυλιού.

Ποτέ ποτέ ποτέ δεν σήκωσαν με τόση αγάπη και ταπεινοφροσύνη τα μάτια να με κοιτάξουν και να μου πουν ένα ευχαριστώ.

Όλα τα θεωρούσαν δεδομένα, όλα θεωρούσαν ότι τους ανήκουν, όλα τα θεωρούσαν δικαιωματικά

Αυτό το σκυλάκι σαν να μην πίστευε το καλό που του συνέβαινε.

Σαν να αναρωτιόταν από μέσα του: " Υπάρχει τόση καλοσύνη στον κόσμο;"

Αγαπάτε τα ζώα

Είναι πολύ ευγνώμονα και ταπεινά όπως ο Χριστός μας.

Οι άνθρωποι ενίοτε ναι ενίοτε όχι.

Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά σε σας και στις οικογένειές σας.